Update Zambiaanse leven

Alweer een nieuwe week in Zambia is aangebroken. Wat vliegt de tijd hier toch!

Vorige week hebben we allerlei nieuws geleerd in het lab. We weten nu hoe we met de verschillende apparaten moeten werken, alle dagelijkse routines van de apparaten moeten uitvoeren, bloedsamples moeten maken en onderzoeken op o.a. hemoglobine, CD4, creatine, ALT, AST, glucose. Hiermee kunnen we bijvoorbeeld zien of iemand HIV-positief is. Super leerzaam en leuk werk. We kennen zelfs alle wachtwoorden van de computers en de programma's die hierop staan, haha!

Vrijdag hebben we de week in de kliniek afgesloten met het wegen van de meest lieve baby's ooit. Op deze vaste "babydag", trekken alle moeders met hun kindjes eropuit naar de kliniek voor alle check ups en vaccinaties. De kliniek staat bomvol met de moeders die de guppies op hun rug hebben gebonden met een chitengé, dat is de lokale klederdracht. Onder het afdak buiten hing een gigantische haak, waaronder de weegconstructie werd gemonteerd: een weegschaal met daaraan een soort zak waarin twee gaten zaten, waar dan de voetjes van de baby doorheen konden.

Hier mochten we de baby's in hijsen om ze te wegen, zo lief!

Dit extra lange weekend hebben we ook volop genoten. Op zaterdag ging iemand van de kliniek trouwen, wat natuurlijk reden is voor groot feest! En wij waren uitgenodigd! Op ons paasbest in de traditionele klederdracht werden we opgehaald. Op het feest werd veel gedanst, het was prachtig om te zien. De bruid had in tegenstelling tot de westerse witte jurk, een mooie oranje jurk aan. Ruim werd er gedronken, onze normaal zo serieuze lab vrienden waren goed aangeschoten!

Op zondag hebben we onszelf goed verwend. We gingen namelijk lunchen in het 5sterrenhotel Royal Livingstone. Het was leuk, maar ook wel vreemd om opeens op deze met luxe doordrenkte plek te zijn. Casual graasden er wilde zebra's naast ons, terwijl we uitzicht hadden op de Zambezi-River en de Victoria Falls. We hebben genoten van het zonnetje en de luxe.

Gister was het farmersday, een feestdag hier, waardoor iedereen vrij is. Een mooie gelegenheid om de Victoria Falls eens van dichtbij te gaan bekijken!Met 10 buurkinderen en 5 "nanny's" (Wouter, Steffy, Philo, en wijzelf) gaan we op pad. De kinderen waren vol spanning omdat ze de Falls nog nooit hadden gezien. Omdat we de kinderen meenamen, mochten alle muzungu's voor de locals-prijs naar binnen! Hierdoor waren we ontzettend geroerd. De watervallen waren prachtig, al waren wel ontzettend bang voor alle apen. Toen we onze lolly's tevoorschijn haalden voor de kinderen, kwamen ze op ons afgesprongen. Toch niet zo'n goed idee die lolly's...Gelukkig hebben we het er zonder kleerscheuren vanaf gemaakt!

Vanaf vandaag gaan we een weekje meedraaien in de apotheek van de kliniek, weer een nieuwe uitdaging.

We houden jullie op de hoogte.

Dikke knuffel van je favoriete muzungu's

Nieuwe avonturen

Hoi lieve allemaal,

Na genoten te hebben van een vrij weekend hebben we er inmiddels weer 2 dagen in de kliniek op zitten. We zijn nu al een week in Livingstone en wat vliegt de tijd voorbij! We zijn nu zo langzamerhand wel aan het Zambiaanse leven gewend en zitten al helemaal in het Afrikaanse ritme (geen stress!).

Zaterdag hebben we een wandeltocht van 1,5 uur gemaakt om naar de stad te komen. Daar hebben we boodschapjes gedaan en een terrasje gepakt bij onze stamplek; Kuba Café. Natuurlijk moesten we ook weer terug, dus aan fitness komen we hier niet te kort. Aan mannelijke aandacht overigens ook niet! Als Muzungu's trekken we flink wat aandacht, dit zorgt voor hele grappige, maar ook voor flink wat ongemakkelijke momenten.

Op zondag hebben we lekker uitgeslapen, het blijft immers ook nog vakantie! In de middag hadden we een watergevecht met de buurkinderen gehad. En wat werden we aangepakt! Kleddernat trokken we ons terug achter de veilige poorten van ons "thuis".

Op maandag riep de plicht en stond om 6:45 de wekker, zodat we - de ijverige vrijwilligers die we zijn - om half 8 klaar stonden voor vertrek. Helaas waren onze fietsen nog niet gereed en besloten we dus om luxe te doen en een taxi te bellen.

Voor de verandering kwamen we niet uitgeput aan bij de kliniek (onze tere voetjes waren immers 2 uur aan wandelen bespaard gebleven) en konden zo extra hard aan de slag. Na een paar uurtjes op onze vaste plek bloeddruk e.d. gemeten te hebben, begon het harde werk zijn tol te eisen en hoorden we onze magen rammelen. Gelukkig waren wij niet de enigen, onze jonge held/altijd vrolijke dokter besloot ons onder te dompelen in de Zambiaanse cultuur: hij nodigde ons uit voor een welverdiend bord nshima, het lokale voedsel. We hadden nog geen ja gezegd of de twijfels sloegen al toe. Is dit wel veilig, kunnen we dit wel maken? We probeerden er nog onderuit te komen met een smoes dat we geen geld bij ons hadden, wat overigens geen leugen was, maar het mocht niet baten. Onze leermeester vond het geen probleem, Zambiaanse mannen betalen immers voor de vrouwen. Hij althans. Daar gingen we dan, samen met Tony en zijn beste vriend "uiteten". Bij elke stap werden we banger voor wat ons te wachten zou staan. De keuze viel op een groot, smoezelig gebouw met veel kamers en pompende muziek. Waar zijn we nu toch beland?! Één van de vele kamers was het restaurant. Na een keuze gemaakt te hebben uit het menu: nshima met kip, nshima met rundvlees of nshima met gefrituurde vis, gingen we buiten onze handen wassen. Zonder zeep! Wat een nachtmerrie voor deze muzungu's met smetvrees. Niet geheel zonder reden, na een dag met zieke patiënten gewerkt te hebben is een blokje zeep geen overbodige luxe. Vooral als je met je handen moet eten en laat dat nou net de bedoeling zijn met nshima.

Terwijl we genoten van dit maal werden we vergezeld door een dikke kakkerlak die over de tafel liep. Smakelijk eten! We hadden ons gigantische bord nshima nog niet op, of onze favoriete dokter vroeg al wat we morgen wilden eten...

In ieder geval konden we na deze pauze weer de handen uit de mouwen steken, nu in het lab. Hier deden we bloedonderzoek en verwerkten gevonden gegevens zowel in de computer als met pen op losse blaadjes die vervolgens in de keukenkastjes werden weggestopt. Desalniettemin erg leerzaam, vooral met alle uitleg van de ietwat oudere dokter James. Na hier ons steentje bijgedragen te hebben was de dag alweer voorbij.

We kwamen rond half 5 thuis aan dankzij een gulle lift van James, wat weer een grote wandeling scheelde. De buurkinderen stonden ons al op te wachten om naar de soccer club te gaan. Hier hebben we ons uitgeleefd met de veel te lieve kinderen. Je kunt ze nergens blijer mee maken dan door samen te spelen en ze wat aandacht te geven.

Bekaf kropen we 's avonds onder onze klamboe in bed.

Vandaag hebben we wederom gewerkt in het lab. Met andere machines deze keer en met versterking van Elleke, een ander Nederlands meisje dat ook in de kliniek werkt. Geduldig legde James ons alles uit. We worden zo nog professionals!

Eerste paar dagen in Zambia!

Lieve allemaal,

Vandaag is alweer de derde dagdat wij in het mooie Zambia verblijven! Na wat kleine incidenten tijdens de vlucht (we waren even vergeten dat je onder de 18 speciale papieren nodig hebt om zonder je ouders te vliegen) zijn we dan levend en wel aangekomen. Bij de uitgang van het vliegveld stond iemand ons al op te wachten, die ons meteen naar het Sunbird Guesthouse bracht, wat de komende maand ons huisje zal zijn. Na even acclimatiseren in de kamer zijn we met de andere vrijwilligers naar de kids club gegaan. Hier waren allemaal lieve peutertjes, kleutertjes en zelfs een paar tieners waarmee we touwtje gesprongen hebben, allerlei spelletjes gedaan hebben en waarmee we hebben gekleurd. Het was super om te zien hoe blij ze waren met alle meegebrachte kleurtjes, stiften, stickers, blaadjes en noem het maar op. Een super leuke eerste kennismaking met Zambia en bovendien heel indrukwekkend. De volgende dag was de oriëntatiedag, we kregen een rondleiding door Livingstone en kwamen er meteen achter hoe geliefd haarelastiekjes hier zijn en natuurlijk kwam de innerlijke handelaar in ons meteen naar boven. Om de dag af te sluiten hebben we wat gedronken bij een lokaal cafeetje (Kuba Café), waar we snel wat internet hebben getapt en een zeer gewaardeerd teken van leven naar huis hebben gestuurd. We deelden een taxi met Stefanie (een andere vrijwilliger) naar huis voor 30 kwacha, zo'n 3 euro. Best prima dus!

Na een 2 uur lange wandeltocht kwamen we vandaag eindelijk voor het eerst aan in de kliniek. We keken onze ogen uit, wat is hier anders dan in Nederland! Toch niet zo slecht, ons Nederlandse zorgsysteem.

Vrijdag is het babydag, dan komen alle moeders met hun kleintjes naar de (Mahatma Ghandi)-kliniek voor een routine checkup. De kliniek was volgepakt met mensen die wachtten op hun beurt.

We kregen tekst en uitleg van een super aardige jonge dokter, die daarna het werk volledig aan ons overliet, terwijl hij zelf ging genieten van het Zambiaanse zonnetje buiten.

Onze taak vandaag bestond uit de bloeddruk, hartslag, temperatuur en gewicht opnemen van de patiënten, waarna ze op gesprek gaan met de dokter.

We hebben inmiddels al mogen proeven van de lokale taal (Nyanja). De mensen zijn hier super vriendelijk en zijn in voor een praatje, zo hebben we al een paar woordjes kunnen leren. Dit hebben we volop mogen ervaren in de korte tijd dat we hier zijn, zo schudden een vriendelijke oudere man ons de hand en liet deze gedurende het hele gesprek (interview) niet los, dit terwijl we naar de kliniek liepen. Anders, ontzettend grappig en soms een tikkeltje ongemakkelijk.

Een leuke en leerzame dag!

Welkom op ons Reislog!

Lieve familie en vrienden,

Via dit reisblog houden we jullie graag op de hoogte van alle avonturen die wij de komende tijd gaan beleven in Zambia! Deze reis start dinsdag 25 juli en zal ruim vier weken duren.

Wij hebben er zin in, jullie ook?!

Veel liefs,

Victorine en Jenny